PAG-ALALA AT PAGDIRIWANG       Dadagsa sa mga sementeryo ang mga tao ngayong November 1 at 2 upang magdiwang ng pananampalataya. Ang mga kapistahang ito ay tungkol sa buhay, na nakaugat naman sa pag-alala. Ang mga kapistahang ito ay bunsod ng pagmamahal.   Ano ba ang mas higit pang nakasalig sa Bibliya kundi ang pag-ibig ng Diyos na nagbabago sa makasalanan at nagpapadalisay sa mga yumao para makarating sa langit. Lahat ito ay nasa Salita ng Diyos!   Bakit tayo gumugunita ngayon? Bakit tayo umaasa sa pangakong buhay sa kabila? Ito ay dahil sa naranasan natin ang pag-ibig!   Sobrang makapangyarihan ang pag-ibig ng Diyos  na maraming mga tao ang nagsalig ng kanilang buhay sa lupa upang maging paghahanda sa mas mayamang buhay kasama ang Diyos. ito ang mga banal, ang mga santo na nasa langit ngayon dahil nagtagumpay sa lupa.   Pinararangalan natin sila sa simbahan, pati na rin ang mga hindi natin kilalang mga banal na naghasik ng pag-ibig sa lupang ito. Tinanggap nila ang pagmamahal ng Diyos at tumugon sila dito kaya ngayon nababalot sila ng pag-ibig. Sa paggunita sa kanila, tayo din ay nakikinig sa pag-ibig ng Diyos at nagiging matapat sa kanya.   Inaalala din natin ang mga yumao na minamahal natin. Sa mata ng tao, sila’y patay na, pero sa mata ng Diyos sila ay buhay na buhay pa rin. Ang iba ay nasa langit na… ang iba ay naghahanda at pinadadalisay pa.   Pag-ibig din ang ugnayan natin sa mga yumao. Hindi kandila, o bulaklak kundi panalangin at pag-ibig ang siyang nagiging tulay natin sa kanila. Ang pag-alala sa mga yumao ay pagpaparangal sa Diyos na Panginoon ng buhay.    May buhay sa kabila ng kamatayan. Kaya patuloy tayong nag-aalala, umaasa at nagmamahal. Share on FacebookTweet Total Views: 490