Ito lahat ang nais kong sabihin tungkol sa pag-aayuno (fasting) at kung ano ang dapat tupdin upang makapag-ayuno nang maayos. Ang una, ang pag-aayuno ay dapat buo at pangkalahatan; ibig sabihin, lahat ng bahagi ng katawan at lakas ng kaluluwa ay dapat mag-ayuno: itutok pababa ang tingin o kaya tumingin na mas mababa kaysa sa karaniwang ginagawa; manatiling mas tahimik, o kaya gawin ito mas madalas kaysa kinaugalian; magsakripisyo ng tainga at dila upang huwag nang makarinig o makapagsalita ng anumang mayabang o walang-silbi; ang pang-unawa upang alalahanin ang mapapait o malulungkot na bagay at iwasan ang mga masasaya at kaaya-ayang kaisipan; magpigil sa sarili at dalhin ang espiritu sa paanan ng krus sa tulong ng mga banal at mapighating kaisipan. Kapag ginawa mo ito, ang pag-aayuno ay magiging pangkalahatan, panloob at panglabas, dahil nagsasakripisyo ang katawan at espiritu. Ang ikalawang kundisyon ay huwag gawin ang pag-aayuno o kumilos ng anuman para sa mga mata ng ibang tao. At ang ikatlo ay gawin ang lahat mong mga kilos, at lalo na ang pag-aayuno sa ikaliligaya ng Diyos lamang, na siyang nararapat sa parangal at luwalhati magpakailanman. –> Share on FacebookTweet Total Views: 433