PAGBASA: Jn 19: 38-42 Ito ang araw ng Holy Week na hindi natin masyadong pinapansin. Kasi madalas, pag Sabado de Gloria na, takbuhan na sa beach, sa pool, sa mall ang mga tao (na hindi puwede ngayon bwahaha!). Para bang tapos na ang Holy Week sa Biyernes Santo at wala nang halaga ang kasunod na araw. Subalit ito ang umaga na nakahimlay ang katawan ng Panginoon sa libingan. Namatay at inilibing. Ngayon naman, nakahimlay sa hukay ang bangkay ni Hesus. Talagang niyakap niya ang kabuuan ng pagkatao natin hanggang sa libingan. Lahat tayo dadaan sa kamatayan balang araw. Sino ba ang mga tao sa buhay mo na yumao nitong mga nakaraang araw, linggo, o buwan  kaya? Handa ka ba kapag ikaw naman ang haharap sa iyong kamatayan? Pero tandaan nating ang kamatayan ay nalupig na! Ang kasalanan ay natalo na! Ang kabutihan ng Diyos ang tumuntong sa teritoryo ng kamatayan upang sakupin ito at ipailalim sa kanyang kapangyarihan… upang hindi na ito ituring na higit pa sa buhay na walang hanggan na regalo sa atin ng Panginoon. For a change, mag-alay ng ilang sandali upang isipin ang kamatayan… at pagkatapos, magpasalamat sa Diyos na hindi natakot lumusong dito ito para sa atin… at lupigin ito para iligtas tayo. Panginoon, nakakalungkot kapag iniisip ko ang kamatayan ng mga mahal ko sa buhay… at nakakatakot kung iniisip ko naman ang aking sariling kamatayan. Salamat po at tinanggal mo ang virus ng kamatayan sa puso naming mga alagad mo. Hindi ito ang dulo, kundi pintuan. Hindi ito ang huli, kundi bagong panimula. Pagkatapos ng kamatayan ng katawan, naghihintay ka sa amin sa kaluwalhatian. Amen.   #ourparishpriest 2020 Share on FacebookTweet Total Views: 387