HAPPY FATHER’S DAY, SAN LORENZO RUIZ
HUWARAN NG MGA AMANG PILIPINO
Dahil sa pagbabasa ko ng kuwento tungkol sa mga ama na naging santo, naalala ko tuloy si San Lorenzo Ruiz, ang ating kababayang na unang santong Pilipino at mula sa Binondo, Maynila. Hindi nga ba at siya ay may asawa, na ang pangalan diumano ay Rosario. At napatunayan din sa talaan ng kanyang buhay na siya ay may 3 anak – 2 lalaki at 1 babae. Napaisip tuloy ako, kung si San Lorenzo ay isang mabuting asawa at ama, tiyak na may mga apo at kaapu-apuhan pa siya ngayon.
Dahil nasira pala noong World War II ang mga rekord sa simbahan ng Binondo, hindi na matatagpuan ang mga talaan sa binyag ng pamilya ni San Lorenzo de Manila. Sinasabi ng isang manunulat (https://jboygonzalessj.wordpress.com/2015/09/29/to-die-a-thousand-deaths-discerning-as-a-descendant-of-a-saint/) na nagtatag pala ng isang samahan ng mga may apelyidong Ruiz na tubong Binondo, isang samahan na pinagtibay ng dating Manila Archbishop Jaime Cardinal Sin. Ang layunin ng samahan ay upang matunton ang mga kalahi ni San Lorenzo at ang batayan ay ang mga may lahing Ruiz na nagmula sa Binondo. Kaya may mga tao pa din sa Kamaynilaan at maging sa Pilipinas na maaaring mula sa pamilya nina San Lorenzo at Rosario Ruiz.
Alam nating maagang nawala si San Lorenzo sa kanyang pamilya dahil sa isang bintang na nagtulak sa kanya na magtago sa mga Kastila. Subalit ang aksidenteng pagsama niya sa mga paring Kastila at Hapon na magtungo sa Japan upang mangaral ng Mabuting Balita ay nagbunga naman ng kabayanihan at kabanalan ng unang Pilipinong santo at martir ng simbahan. Naging matatag si San Lorenzo sa kanyang pananampalataya hanggang sa kamatayan: “Kung may isanglibo man akong buhay, iaalay ko lahat kay Kristo.” Ang mga salitang ito ay naitala at naingatan ng mga nakarinig sa kanya bago siya mamatay para sa pananampalataya sa ating Panginoong Hesukristo.
Hindi ba napakagandang pangyayari na ang unang santong Pilipino ay isang haligi at ama ng tahanan, hindi pari, obispo, o monghe; isang manggagawa (sekretaryo ng parokya) at hindi guro, doktor, o inhinyero; isang laykong misyonero at hindi brother or miyembro ng anumang kongregasyon; isang simpleng tao, bagamat may edukasyon, at hindi mayaman, makapangyarihan, o sikat? Iba talaga pumili ang Diyos ng mga huwaran sa pananampalataya!
Bagamat naulila agad ang asawa at mga anak ni San Lorenzo, tiyak na naibigay niya sa kanila ang pinakamagandang pamana sa buong daigdig – ang halimbawa ng katapangan sa gitna ng pagsubok, ang katatagan sa gitna ng pag-uusig, ang katapatan sa Diyos hanggang sa kamatayan, ang kabanalan ng isang simpleng asawa at ama na kayang manindigan para sa Diyos na kanyang minamahal.
Bagamat hindi natin kilala ang mga anak ni San Lorenzo, tiyak na ang salaysay ng kanyang kamatayan at kabanalan sa Japan ang naging ilaw nila sa kanilang paglaki at pagpapalaki din sa kanilang sari-sariling mga pamilya.
Happy Father’s Day, San Lorenzo Ruiz! Ipanalangin mo ang lahat ng mga amang Pilipino!
ourparishpriest 6/16/24
